บารมีของบุคคลย่อมไม่เท่ากัน : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

                                                หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
                                                 วัดอรัญญบรรพต
                                         ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย





พึงพากันตั้งใจเวลานี้เรามาประชุม
พร้อมเพรียงกันในศาลาการเปรียญนี้
ความมุ่งหมายก็เพื่อจะฝึกกายฝึกใจนี้
ให้ตรงตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า
ทั้งนี้ก็เพราะว่า เราทุกคนยังมีกิเลสตัณหาครอบงำอยู่
ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่า ประพฤติอย่างไรจึงเป็นธรรม
ประพฤติอย่างไรไม่เป็นธรรม
ทำอย่างไรจึงจะพ้นจากทุกข์ได้
อย่างนี้นี่..เรายังไม่รู้


เรายังไม่รู้ทางออกจากทุกข์
ดังนั้นเราจึงต้องมาฝึก กาย วาจา ใจ นี่
ให้ตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้านี่
เป็น "นิยานิกธรรม" *
นำผู้ปฏฺิบัติตามให้พ้นจากทุกข์ภัยไปได้จริงๆ



คนเราเกิดมาในโลกนี้ ผู้ใดรู้จักทุกข์
ผู้นั้นล่ะชื่อว่าเป็นผู้มีบารมีแก่กล้าพอสมควร
ผู้ใดยังไม่รู้จักชีวิตนี้ประกอบไปด้วยทุกข์
ไม่คิดอยากจะหาทางพ้นจากทุกข์อันนี้
ผู้นั้นชื่อว่า บุญบารมียังน้อยอยู่
บุญบารมียังไม่แก่พอ

เป็นอันว่า ชีวิตของคนเรานี่นะ
มันมี "บุญ" และ "บาป" เป็นเครื่องบันดาลให้เป็นไป
ถ้าผู้ใดสะสมบาปไว้มากในใจ
บาปมันก็บันดาลให้อยากทำแต่ความชั่วนั่นแหล่ะ
ถ้าผู้ใดสั่งสมบุญไว้ในใจมากอย่างนี้
บุญก็บันดาลอยากจะให้ทำแต่บุญ
ทำแต่ความดีให้สูงขึ้นไปโดยลำดับ
บุญเก่ามันหนุนให้สร้างบุญใหม่
ผู้ใดมีบุญมากขึ้นไปก็เป็นปัจจัย
ให้เบื่อหน่ายความเป็นอยู่ในโลกนี้
เห็นว่า โลกนี้เต็มไปด้วยภัยพิบัติอันตราย
เต็มไปด้วยสิ่งที่ยั่วยวนชวนให้หลงให้เมา
ชวนให้จมอยู่ในทุกข์นี้

ไอ้เรื่องอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับ"บุญบารมี"ของบุคคล
ไม่ใช่ว่ามันเป็นได้เองโดยที่คนเรานั้นไม่ได้สั่งสมบุญบารมีมา
ถ้าหากว่าอย่างนั้นนี่ ทุกคนมันก็จะต้องเป็นเหมือนกันหมด
จะไม่เป็นอย่างว่านั้น

นี่บางคนก็สนใจธรรมะมาก
บางคนก็สนใจธรรมะหรือว่าสนใจในการบุญกุศลน้อย
บางคนก็แทบจะไม่สนใจเสียเลย นี่มันมีอยู่ในโลกอันนี้
ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะอย่างว่ามาแล้วนั่นล่ะ
คนเรานั่นมีจิตคิดบำเพ็ญบุญกุศลนั้นไม่ทันกัน
บางคนก็คิดสั่งสมบุญกุศลมาแต่นานแล้วก็มี
บางคนก็เพิ่งเริ่มมีศรัทธาสั่งสมบุญกุศลมาไม่กี่ชาตินี้ก็มี
แบบนี้แหละแบบที่ท่านกล่าวว่า "น้ำไหลไม่ทันกัน"

ดังนั้นเราจะไปคอยให้คนหลายๆจำนวนมากมาสนใจในศีลธรรม
แล้วเราจึงจะสนใจแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้
เพราะว่า "วุฒิ" ของแต่ละบุคคลนั้นยิ่งหย่อนกว่ากัน ไม่เหมือนกัน
อุปมาเหมือนอย่างลูกนก ซึ่งแม่นกมันกกให้เกิดขึ้นมา
ตัวไหนมันเกิดก่อน ตัวนั้นปีกมันก็แข็ง
ขามันก็แข็ง จงอยปากมันก็แข็ง
แล้วมันก็สามารถบินไปก่อนตัวที่เกิดทีหลัง
ตัวเกิดทีหลัง ก็ไปทีหลัง อันนี้ฉันใดก็อย่างนั้นแหล่ะ
ท่านผู้ใดเป็นผู้สร้างบุญบารมีมาเต็มแล้ว
ท่านก็ดับขันธ์เข้าสู่พระนิพพานไปก่อนแล้ว
ก็ไม่ต้องมาวกเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่ในโลกนี้อีก

ผู้ใดยังสั่งสมบุญบารมียังไม่เต็ม
ผู้นั้นก็ท่องเที่ยวอยู่ในสังสารนี้ต่อไป
เทียวสร้างบุญบารมีสำหรับผู้ที่ "ตั้งใจ" ได้แล้วนะ
ผู้ใดที่ยังตั้งใจไม่ได้ก็ไม่คิดจะเกิดมาสร้างบารมี
เกิดมาหาความสนุกสนานไปชั่วคราว
ดังที่เราเห็นกันอยู่ดาษดื่น